India
Karate’s Indiase wortels
Martial arts bestaan op het Indiase continent al duizenden jaren. De Indiase vechtstijlen zijn zeer divers, ze verschillen per regio en hebben vaak verschillende ontstaansgronden. In zuid India werden een aantal Dravidische martial arts ontwikkeld door Tamils in de Indiase deelstaten Tamil Nadu (‘het land van de Tamils’), Kerala en Andhra Pradesh. In de 6e eeuw verspreidde deze Tamil martial arts zich van zuid India naar China door de boeddhistische monnik Bodhidarma, hij was een Tamil prins van Perzische origine van het Pallava koninkrijk uit Kanchipuram (in Tamil Nadu) die naar China trok om het boeddhisme te verspreiden. Vanuit China verspreidde de martial arts zich naar Korea en Japan.
Bodhidharma.
Bodhidharma (Tamil) (Chinees: Ta Mo, Japans: Daruma), Indiase martial artist en stichter van het zenboeddhisme, was het derde kind van Pallava koning Simhavarman II (436-460) en tijdgenoot van de koningen Skandavarman IV (460-480) en Nandivarman I (480-510). De Pallava’s regeerde van de 4e tot de 9e eeuw grote delen van Zuid-India, het noordelijk deel van de deelstaat Tamil Nadu ‘het land van de Tamils’ en de deelstaat Andhra Pradesh, het had als hoofdstad Kanchipuram. De Pallava’s waren oorspronkelijk van Parthaanse origine, en probeerde na hun emigratie vanuit Parthië (Perzië/Iran) zich eerst te vestigen in Noord India, maar daalden later
‘Warrior-king Krishna slays the demon Keshi, who appears in the guise of a horse.’ Gupta period, 5th century, India, Terracotta, H. 53,3 cm; W. 40,6 cm; D. 10,8 cm. Metropolitan Museum of Art.
Zoals vele aspecten van de Indiase cultuur kan ook de Indiase martial arts globaal gescheiden worden in noordelijke- en zuidelijke stijlen, min of meer corresponderend met de etno-linguïstische groeperingen van Indo-Arianen versus Dravidisch sprekende bevolkingsgroepen. De Dravidische martial arts verwijzen naar de Zuid-Aziatische vechtstijlen gepraktiseerd door de Dravidische- Tamil- bevolkingsgroepen in Zuid-India. In dit gebied zijn de oudst gevonden vormen van de vroege martial arts o.a. de vormen:
Varma Kalai ‘de kunst van de vitale punten’/ ‘hitting the vital spots’ uit Tamil Nadu (in de deelstaat Kerala bekend onder de naam marma adi) en
Kuttu Varisai (‘empty hand combat’) vergelijkbaar met Kung Fu en Karate eveneens uit Tamil Nadu.
Malyutham is een traditionele vorm van worstelen, sterk lijkend op het Griekse Pankration worstelen – een combinatie van worstelen en boksen- bereikte zijn hoogtepunt tijdens de Pallava periode,
Silambam is een oude vorm van stok- en wapenvechten, waarvan bronnen (Tamil literatuur in de Sangam periode) de oorsprong terug dateren tot de 2e eeuw. Het is de gewapende variant van Kuttu Varisai.
Adithada; adi betekent raken en thada betekent blokkeren. Lijkt op Muay Thai (‘thaiboksen’). Gepraktiseerd met blote handen, gebruikmakend van vuisten, voeten, knieën.
Kalaripayat ‘way of the arena’ uit Kerala, een buurstaat van Tamil Nadu is in de 13e eeuw ontwikkeld.
Boedhistische bronnen.
Vroege referenties naar vechtkunsten zijn gevonden in Indiase boeddhistische teksten, zoals de Lotus Soetra (ca. 1e eeuw) waarin o.a. gesproken wordt over boksen. Het categoriseert vechttechnieken zoals gewrichtsklemmen, vuisttechnieken, grepen en worpen. De Lotus Soetra refereert ook naar een martial art met dansachtige bewegingen Nara genoemd.
Martial arts en haar verwantschap met yoga, tantra en ayurveda.
De martial arts en de metafysische concepten achter Indiaas’ eeuwenlang beoefende methoden yoga, ayurveda en tantra, zoals bijvoorbeeld kundalini (‘de opgerolde energie’), prana (levens energie, Chinees: chi, Japans: ki), nadi (meridianen), chakra (energie punten) en marman (vitale- of drukpunten) zijn nauw aan elkaar verwant. Rond de 3e eeuw v.Chr. schreef de Indische geleerde Pantanjali de Yoga soetra’s, waarin o.a. een concentratie-meditatie wordt beschreven die wordt gekarakteriseerd door een éénpuntige gerichtheid van de geest op punten gelokaliseerd in het eigen lichaam, een yogatechniek die later werd toegepast in de martial arts.
De Sushruta Samhita is de naam van een van de drie teksten over ayurvedische geneeskunst opgetekend in het Sanskriet in de 3e of 4e eeuw en is vooral bekend vanwege de uitgebreide beschrijving van chirurgische ingrepen. Het identificeert ook 107 vitale punten op het menselijk lichaam, waarvan er 64 werden aangeduid als dodelijk indien geraakt met een vuist of stok. Deze tekst vormde de basis van de ayurvedische geneeskunst werd onderwezen naast de martial arts
De Indiase martial artist kenden en bestudeerde het aanvallen en verdedigen van de vitale punten. Healing, en kennis van het menselijk lichaam (de vitale punten, spieren, zenuwen, bloedvaten, gewrichten en botten) zijn altijd een belangrijk onderdeel geweest van alle Indiase martial arts.
Kuttu varisai ‘empty hand combat’ en varma kalai ‘hitting the vital spots’.
Bodhidharma bestudeerde de vechtkunsten Varma Kalai en Kuttu Varisai. Kuttu varisai betekent ‘empty hand combat’ en was voor het eerst gedocumenteerd
Bodhidharma ging naar China om het boeddhisme te verspreiden. Hij verbleef in het Shaolin klooster om les te geven, waar hij ook de monniken onderwees in zijn uit Zuid- India meegenomen ‘empty hand combat’ vechtkunst. Bodhidharma’s martiale oefeningen waren gebaseerd op zijn vroege ervaringen met de Dravidiaanse – Tamil martial arts uit Zuid India. Zijn martial art onderging in China in de loop van de eeuwen vele veranderingen en werd later bekend onder de naam Shaolin kempo, Shaolin boxing/vuistvechten en later Kung Fu.
Comments are closed.