Funakoshi

Funakoshi
Gichin Funakoshi, op 10 november 1868 geboren in Yamakawa, Shuri op Okinawa, is de grondlegger van het moderne Shotokan karate-do. Hij was van Samurai afkomst, van een familie die in vroeger tijden vazallen waren van de Ryukyu adel. Hij studeerde karate vanaf zijn kinderjaren en organiseerde de eerste publieke demonstraties. Als hoofd van de ‘Okinawa Association for the Spirit of Martial Arts’ werd hij in 1922 door het ministerie van onderwijs gevraagd karate in Japan te introduceren.


Hedo Misaki (Cape Hedo) at Okinawa

Op de boot naar Japan voelde Funakoshi voor de eerste keer de gigantische proporties van het belang van zijn reis, en schreef zijn gedachten neer in een gedicht. In the south Seas there exists a wonderful/method of using the empty hands./It’s too bad, however, that this tradition has declined./I wonder who can successfully revive this great art?/I swear before heaven that I will make every effort/to re-cultivate this spirit.

Funakoshi: ‘Ik stopte al mijn energie in de vervaardiging van drie grote rollen met daarop een tekst over de geschiedenis van karate en illustraties van kata en kihon. Met deze rollen die zouden fungeren als uitleg bij de demonstratie reisde ik naar Tokyo. Ik hoopte terug te keren naar Okinawa aan het eind van de demonstratie, maar werd nadrukkelijk verzocht door verschillende mensen in Tokyo om te blijven om een meer gedetailleerd beeld over karate te geven. Alhoewel ik me niet waardig genoeg achtte voor deze taak, bedacht ik me dat het in het belang van karate was, en derhalve maakte ik reisjes door het land, lezingen en demonstraties gevend om karate bekend te maken’. Bron: Karate-do Kyohan, The Master Text, Gichin Funakoshi, blz 10.

Het was Hoan Kosugi (kunstenaar en leerling van Funakoshi) die in 1922 samen met Jigoro Kano (de grondlegger van Judo) de meest invloedrijke persoon was in het aanmoedigen van Gichin Funakoshi om

karate in Japan te onderwijzen. Funakoshi: ‘Op een dag kwam Hoan Kosugi bij mij en zei; ‘als u terugkeert naar Okinawa zullen we moeite hebben met trainen door gebrek aan instructies; kunt u misschien iets voor ons achterlaten in geschrift dat ons de weg (do) uitlegt?’ Ik was diep ontroerd door zijn verzoek, en na al vaak overwogen te hebben om sommige aspecten van het karate op te schrijven begon ik toen mijn avonden te wijden aan het schrijven van een boek met de titel ‘Ryukyu Kempo: Karate’. Dit kleine boekje, dat uiteindelijk verscheen in november 1922, was het eerste gepubliceerde werk over het onderwerp karate.’ Bron: Karate-do Kyohan, The Master Text, Gichin Funakoshi, blz 10-11.



Hoan Kosugi gaf het boek vorm en maakte een tekening voor op de omslag; de Shotokan tijger. Het idee van de tijger kwam van de uitdrukking tora no maki. Tora no maki is in de Japanse traditie het officieel opgetekende document van een kunst of systeem dat gebruikt wordt als bepalende referentie bron. Aangezien er niet eerder boeken waren geschreven over het karate zei Hoan Kosugi tegen Funakoshi dat zijn boek de tora no maki van karate was, en aangezien tora ook de uitspraak van de kanji voor tijger is, ontwierp hij in een slimme woordspeling een tijger.

Omstreeks dezelfde tijd begon Funakoshi met zen-training in de Enkaku-ji tempel in Kamakura onder leiding van Abbot Furukawa Gyodo. Funakoshi vond een treffende parallel tussen boeddhisme en karate in de boeddhistische leerspreuk ‘de vorm van het universum is leegte, leegte is vorm’.

Rond 1929 gaf hij een nieuwe naam aan de martial art welke tot die tijd in Okinawa eenvoudig bekend was als te (hand) of tode (Chinese hand). Funakoshi gebruikte een ander karakter voor ‘Chinees’, een die in Japan wordt uitgesproken als kara, maar behalve ‘Chinees’ ook ‘leeg’ en uitgesproken als ku ‘universum’ betekent. In plaats van karate-jutsu, ‘Chinese hand-techniek’, werd de kunst hierdoor bekend als karate-do, ‘de weg van de lege hand’. Dit verbeelde volgens Funakoshi beter het ware karakter van karate-do. De eerste betekenis duidt op een fundamenteel aspect; het